Samen in het nieuwe veld.
Is het oorspronkelijk of nieuw? Of een combinatie van het nieuwe en het oorspronkelijke? Na een hele turbulente week waarin zoveel afgebroken en zichtbaar mocht worden, waar de vertraging zorgde voor de versnelling en dus veel losgelaten is, kwam de herkenning.
“Ik ken jou,” zei mijn man. “En ik bedoel niet vanuit dit leven, maar al zó lang!” Ik keek hem aan en zei: “Dat klopt.” Het voelde alsof een sluier plaatsmaakte voor de naakte waarheid. We keken door elkaar heen, en daar was enkel gevoel. Wij zijn al eonen verbonden, hebben meerdere levens in meerdere vormen samen doorgebracht. Ik zag mezelf als een vrouw, vol liefde, kijken naar deze man. Hij keek naar mij, voelde hetzelfde, maar samen zijn was geen optie.
Een andere herinnering bracht ons samen in een klein vies hok. We zaten gevangen, als slaven zonder identiteit, maar door ons hart stroomde liefde. Samen gevangen gebonden in liefde.
We gingen verder naar een ander leven, waar hij de leider was van een stam en ik zijn vrouw. Ook hier overheerste onze liefde. De beelden waren helder, en het gevoel is niet in woorden te beschrijven.
Onze liefde beïnvloedde de energie om ons heen in elke situatie. De liefde was kracht en creëerde een energiegolf die alles en iedereen om ons heen in een staat van overgave en vertrouwen bracht.
Dit was zo mooi. We keken elkaar aan en stonden op. Hij trok me naar zich toe en we vielen in elkaars armen. Mijn oog viel op de foto van mijn moeder als klein meisje met twee vlechtjes. Ze lachte, en ik hoorde haar zeggen: “Ik had een tussenleven.” Dit heeft ze in haar leven vaak benoemd. En in de armen van deze man wist ik instant waarom.
De Nederlandse lijn droeg veel pijn, opgekropte emoties, gevangenschap in het zelf, maar ook kracht, liefde en doorzettingsvermogen. Mijn moeder had de MOED en KRACHT om te kiezen voor een donkere man. In die tijd niet gewenst, eigenlijk zelfs uit den boze. Maar mijn moeder durfde! Ze reisde samen met mijn vader naar Afrika, waar ze de hele familie van mijn vader ontmoette. Ze maakte een waardevol fotoboek, want ergens wist ze dat ik ter wereld zou komen en dat deze lijn belangrijk was.
Ze trouwde in het geheim, werd zwanger in het geheim, en vertelde het pas toen ik niet meer weg te halen was. Er zou een gekleurd kind komen. In Afrika noemen ze dat een mettis.
Tijdens mijn geboorte was mijn oma erbij en riep: “Godzijdank, het is een blank kind.” Waarop de dokter zei: “Nou, daar zou ik niet zo zeker van zijn.”
Mijn kleur kwam steeds meer naar voren, net zoals de zon die achter de wolken vandaan komt. Maanden later, toen mijn moeder in Zeeland op bezoek was bij haar moeder, zei oma tegen mijn moeder: “Trek haar jas aan.” Mijn moeder deed mijn jas aan, oma pakte me op en liep met me naar buiten. Ze liep zichtbaar met mij de hele dorpsstraat door! Alle gordijntjes gingen open! Eenmaal terug zei oma: “Zo, nu weet iedereen het. Dit is mijn kleinkind!” En ze heeft me nooit meer losgelaten.
Mijn moeder moest mijn vader wegens omstandigheden terug sturen. Ik was 1.5 jaar. M'n moeder hertrouwde en ik kreeg een het beste cadeau ever. Een broertje. Mijn steun en toeverlaat.
23 jaar zag ik mijn biologische vader niet. Mijn opa en oma uit Afrika heb ik nooit persoonlijk mogen ontmoeten. Maar dat ze om me heen staan, is energetisch zo ontzettend voelbaar!
Mijn overgrootoma was de healer van een ver afgelegen dorp aan het water. Mijn opa was chemicus en mijn oma een krachtige vrouw, moeder van negen kinderen, waarvan alle namen beginnen met de A van ALL.
Net zoals ik mijn lijnen afging in de omhelzing, ging mijn man die van hem af. Afrika en Nederland kwamen helemaal samen. Alles werd vrijgelaten. We voelden vrijheid! Deze vrijheid en herkenning verschoven ons naar een andere staat van zijn. We kusten elkaar in volle overgave, raakten verstrengeld, en voelden een goddelijke verbinding.
Twee mensen die de reis naar binnen maken, liefde voelen voor zich zelf, in liefde zijn met zichzelf smolten samen. De energie cirkelde als in een sierlijke dans om en door elkaar heen, tot er niets anders meer was dan eenheid in verbinding.
Onze lichamen kwamen in volledige harmonie samen, alsof ze elkaar herontdekten in een oeroude, gezamenlijke beweging. Het was alsof alles wat vastzat, alles wat nog verborgen lag, nu eindelijk mocht openen. Ik hoorde Adam, hij hoorde Eva.
In dat moment voelde ik hoe mijn bekkengebied, dat generaties lang op slot had gezeten, zachtjes openbrak. Er stroomde een warmte door me heen, alsof oude blokkades wegsmolten en plaatsmaakten voor iets nieuws, iets puurs. Het was de energie van generaties, die zich vrij maakte, die een nieuwe ruimte creëerde voor heling en groei.
In onze goddelijke samensmelting zagen we de oude patronen verdwijnen, als mist die oplost in het licht van de ochtendzon. Voorouderlijke lijnen werden opgeschoond, ruis verdween, en onze voorouders glimlachten!
We zijn vrij en verbonden.
De Nieuwe Aarde
Reactie plaatsen
Reacties